|
| De Eerste Kruistocht 1096-1099 |
In 1071, versloeg een Islamitisch leger het Byzantijnse Imperium in Malazgirt en veroverde Nicaea, Smyrna, Jeruzalem, Antiochia en Palestina. Deze gebeurtenis markeerde het begin van een lange reeks pogingen het Heilige Land te verlossen van Islamitische overheersing. Zelfs Paus Gregor VII probeerde de Christenen te bevrijden van hun heidense omgeving, echter, door zijn nederlaag in de oorlog tegen de Duitse Keizer, Heinrich IV, faalde de Paus.
De christelijke propaganda beschuldigde Moslims van het afslachten van Christenen en het ontwijden van hun plaatsen van verering. Deze leugens raakten stevig verankerd in de Westelijke publieke opinie en een beeld van de Moslims alsof zij bovennatuurlijke wezens waren kwam naar boven. In 1095 in Clermont, verzocht Paus Urbanus II de Christenen om zich bij een kruistocht aan te sluiten en het Christendom te steunen. De belofte van de vergiffenis van hun zonden, de kans op het eeuwige leven en de hoop op wereldlijke rijkdom inspireerden mensen om zich bij de Kruistochten aan te sluiten. Deus lo volts (God wil het) werdt de slogan van de massa's. Een groot aantal ridders werd lid en ging naar Constantinopel om een leger op te bouwen. De kruisvaarders veroverden Nicaea, Dorylaeon en Antiochia. In Juni 1099, veroverden zij Jeruzalem en slachtten de gehele bevolking af. Ongeveer 60 duizend mensen werden gedood en slechts een handvol mensen overleefde.
Na de verovering van Jeruzalem werd het Christelijke koninkrijk van Jeruzalem opgericht. Een ander Christelijk koninkrijk werd opgericht in Antiochia. De Eerste Kruistocht was voorbij en meer dan 1 miljoen mensen waren gestorven. |
|
