|
De meeste mensen, of ze nu op het platteland woonden of in de stad, bleven meestal hun hele leven lang waar ze waren. De handelaars waren een uitzondering. Zij waagden het als enigen om de handelsroutes te begaan. Met paard- en wagen transporteerden zij allerlei goederen die een verdienstelijke winst konden opbrengen. De wegen waarover zij reisden, vaak zeer moeilijk begaanbare landweggetjes, brachten hun door heel Europa.
Als het had geregend bleven de zware karren vaak steken in de modder. Hierdoor duurde een reis van Venetië naar Nuerenberg met gemak twee weken. Gunstiger was het als een stad aan een zee of rivier lag.
De koopman bood zijn verbaasde clientéle een keur aan goederen aan komende uit alle delen van de tot dan toe bekende wereld: kruiden als peper, kaneel en kruidnagels, maar ook tapijten uit het Verre Oosten. Uit Afrika waren katoen en kleurstoffen zeer geliefd. Venetiaanse zeelui bevoeren met hun schepen de hele Middellandse Zee en op die manier kwamen hoogwaardige zijde en andere waren uit Azië en Afrika naar Noord-Europa. Zeer begeerd was ook het zout afkomstig uit de streek rond Salzburg, dat in de stad tegen goud werd afgewogen, omdat het bederfelijke waren zoals vlees en vis zo veel langer houdbaar maakte.
Messen, scharen, naalden en harnassen gemaakt in Nuerenberg hadden een uitstekende reputatie door heel Europa – van Londen tot Lissabon en zelfs in Constantinopel. Spanje's tropische vruchten, saffraan, wol en leer werden door heel Europa verhandeld. Noord-Europese goederen zoals vis en bont werden vaak verwerkt in het zuiden. Frankrijk produceerde wijn en stoffen die vervolgens naar Londen verscheept werden. |
|
