|
| De Vierde Kruisvaart 1200-1204 |
Na het opvolgen van het pausdom in 1198, begon Paus Innocentius III een nieuwe Kruistocht te prediken die Jeruzalem zou bevrijden door Egypte binnen te vallen, in de hoop dat een herbevestiging van de macht van de Paus tot stand kon worden gebracht. In 1201 werd een contract besproken tussen de Kruisvaarders en de stadsstaat Venetië om het leger naar Egypte te vervoeren. Slechts een derde van de verwachte troepen verscheen in Venetië, wat leidde tot het falen van de Kruisvaarders om de contractuele som voor schepen en vervoer te betalen. Dit bracht de Kruisvaarders onder Venetiaanse controle.
Als vorm van betaling kwamen de Kruisvaarders overeen om de Christelijke stad van Zara in Dalmatië te veroveren. De stad werd door Kruisridders geplunderd en onder de Venetianen en de Kruisvaarders verdeeld. Ondertussen had de Markies van Montferrat een overeenkomst gesloten met de Byzantijnse Alexius Angelus (de latere Alexios IV), die uit Byzantium was gevlucht toen zijn vader Isaac II, Keizer van Byzantium in 1195 werd omvergeworpen. Alexius bood geld, mensen en vervoer aan als de Kruisvaarders Constantinopel zouden heroveren en hem tot keizer zouden maken. Terwijl het leger de stad naderde, vluchtte het regime en werd Alexios Angelus Keizer Alexios IV van Byzantium.
Als resultaat van de grote openbare oppositie van Alexios IV werd ook hij spoedig omvergeworpen en gewurgd door één van zijn hovelingen die weigerden om zijn voorganger's contract met de Kruisvaarders te eren. Om controle over Byzantium te herwinnen, veroverden de Kruisvaarders Constantinopel in 1204 door de stad 3 dagen lang te belegeren. Niets werd gespaard, zelfs niet Hagia Sophie en de graven van de voorgaande keizers. Bijna geen Kruisvaarders bereikten het Heilige Land. |
|
